کنترل ارتعاشات افقی و قائم کابل‌ دکل‌های انتقال قدرت با استفاده از میراگرهای جرمی تنظیم‌شونده بهینه

یکی از شیوه‌های معمول کنترل غیرفعال سازه‌ها تحت اثر زمین‌لرزه‌ بهره‌گیری از سیستم میراگرهای جرمی تنظیم‌شونده است. میراگرهای جرمی تنظیم‌شونده غالباً با اثرگذاری روی یک مود، که معمولاً مود اول سازه است، سبب کاهش دامنه پاسخ‌ها می‌گردند. ساختار این میراگرها متشکل از سه پارامتر اصلی یعنی جرم، میرایی و سختی می‌باشند. از آنجا که پارامترهای میراگرهای جرمی تنظیم‌شونده در زمان ارتعاش ثابت می‌باشند، تنظیم صحیح و بهینه آن‌ها بسیار حائز اهمیت است. مطالعات اخیر انجام گرفته با تمرکز بر روی کاربرد میراگرهای جرمی تنظیم‌شونده برای سازه‌های ساختمانی می‌باشد که به طور عمده به تغییرمکان‌های جانبی در سازه‌ها توجه شده؛ لیکن در این تحقیق کاربرد این میراگرها و اثربخشی آن‌ها بر روی کابل‌های انتقال قدرت در هر دو جهت عرضی و قائم به طور همزمان مدنظر است. به منظور بررسی رفتار دکل به روش عددی، سازه دکل تلسکوپی فلزی در نرم‌افزار اجزاء محدود اپنسیس مدل‌سازی شده است و برای کاهش حجم محاسبات به‌ منظور یافتن مقادیر بهینه پارامترهای میراگرهای جرمی تنظیم‌شونده، از روش جستجوی عددی با هدف کمینه کردن تغییرمکان افقی وسط دهانه کابل استفاده شده است. نسبت جرمی بهینه میراگرهای تنظیم‌شونده به منظور کنترل ارتعاشات دکل به همراه کابل‌های انتقال قدرت برابر 5/0 درصد جرم سازه دکل انتخاب شده است. بر اساس تحلیل‌های عددی انجام‌گرفته برای این نسبت جرمی، میزان کاهش بیشینه تغییرمکان افقی وسط دهانه کابل بین دکل‌ها توسط میراگرهای جرمی تنظیم‌شونده برای زلزله‌های اعمال شده در بیشینه شتاب‌های کمتر از g5/0 تا حد 50 درصد کاهش یافته است.